1 Rzekł znowu do swoich uczniów: Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą.
2 Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie.
3 Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu.
4 I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu.
5 Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary.
6 Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna.
7 Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu?
8 Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił?
9 Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?
10 Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
11 Zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.
12 Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka
13 i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami.
14 Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni.
15 Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem,
16 upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin.
17 Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?
18 żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec.
19 Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.
20 Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie;
21 i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest.
22 Do uczniów zaś rzekł: Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie.
23 Powiedzą wam: Oto tam lub: Oto tu. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi.
24 Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego.
25 Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie.
26 Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego:
27 jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich.
28 Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali,
29 lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich;
30 tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi.
31 W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie.
32 Przypomnijcie sobie żonę Lota.
33 Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je.
34 Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony.
35 Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona.
36 Pytali Go: Gdzie, Panie?
37 On im odpowiedział: Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i sępy.
Versículos relacionados com Ewangelia Łukasza, 17:
Rozdział Łukasza zaczyna się od Jezusa nauczania o znaczeniu unikania grzechu i wybaczania innym, a następnie mówi o wiary i wdzięczności. Mówi także o naturze Królestwa Bożego i powrotu Jezusa. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami tego rozdziału:
Przysłów 19:11: „Roztropność człowieka Ziemiła mu łaskę Pana, ale człowiek z przewrotnego serca będzie przedmiotem jego gniewu”. Werset ten jest powiązany z pierwszą częścią rozdziału, w której Jezus mówi o unikaniu grzechu i wybaczaniu innym. Wspomniana tutaj roztropność jest mądrym i ostrożnym nastawieniem, która unika obrażania innych i popełniania błędów, które mogą zaszkodzić sobie i innym.
Marka 11:24: „Dlatego mówię wam, że wszystko, co prosisz o modlitwę, wierzę, że otrzymałeś, i tak będzie z wami”. Werset ten jest związany z drugą częścią rozdziału, w której Jezus mówi o znaczeniu wiary. Tutaj Jezus zachęca swoich naśladowców, aby wierzyli, że Bóg usłyszy Jego modlitwy i spotkał się z nimi.
Kolosan 3:15: „I pokój Chrystusa, do którego zostalicie również powołani do jednego ciała, dominują w waszych sercach; i gęste pragnienie”. Ten werset jest powiązany z trzecią częścią rozdziału, w której Jezus uzdrawia dziesięciu trędtwa i tylko jeden z nich powraca, aby podziękować Jezusowi. Werset mówi o znaczeniu wdzięczności i pokoju, które muszą panować w sercach chrześcijan.
Rzymian 14:17: „Bo Królestwo Boże nie jest ani jedzeniem, ani piciem, ale sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”. Werset ten jest powiązany z czwartą częścią rozdziału, w której Jezus mówi o naturze Królestwa Bożego. Tutaj apostoł Paweł wyjaśnia, że królestwo Boże nie jest materialne ani fizyczne, ale coś duchowego, które przynosi sprawiedliwość, pokój i radość chrześcijanom.
Mateusza 24:44: „Dlatego jesteś również przygotowany; bo syn człowieka przyjdzie, kiedy nie pomyślisz”. Ten werset jest związany z ostatnią częścią rozdziału, w której Jezus mówi o swoim drugim przyjściu. Tutaj Jezus wzywa swoich naśladowców, aby zawsze byli przygotowani na jego powrót, ponieważ może się to zdarzyć w dowolnym momencie i nieoczekiwanie.
Rozdziały: