1 Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem.
2 Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność.
3 Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?
4 Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy.
5 Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi.
6 Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
7 Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.
8 Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem.
9 To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.
10 Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: Patrz, to coś nowego - to już to było w czasach, które były przed nami.
11 Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.
12 Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem.
13 I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili.
14 Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem.
15 To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć.
16 Tak powiedziałem sobie w sercu: Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem, a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy.
17 I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem,
18 bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.
Versículos relacionados com Księga Koheleta, 1:
Kaznodziei 1 zaczyna się od autora, który przedstawia się jako „kaznodzieja”, wyrażając swoją frustrację i beznadziejność życia. Twierdzi, że wszystko jest próżność i działa po wietrze, bo rzeczy się nie zmieniają, a wszystko, co mamy, to daremność ludzkiej egzystencji. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami pokrywanymi w Kaznodziei 1:
Psalm 39:5 - „Oto dał moje dni długość; moje życie jest niczym przed wami; w rzeczywistości każdy człowiek, jak stanowczy, jest czystą próżnością”. Ten werset podkreśla ideę, że życie przechodzi i ma niewielkie znaczenie przed Bogiem, co przypomina centralną ideę Kaznodziei 1.
Jakub 4:14 - „Bo nie wiesz, co stanie się jutro. Jakie jest twoje życie? Ten werset przedstawia przesłanie podobne do tego znalezionego w Kaznodziei 1, podkreślając zwięzłość życia ludzkiego i niepewność przyszłości.
Izajasza 40:7-8- „Susz trawa, a kwiat upada, wbijając w nią oddech Pana. W rzeczywistości ludzie są trawą; trawa jest suszona, a ich kwiaty spada; ale słowo naszego Boga pozostaje na zawsze. " Werset ten ma wizję podobną do tej przedstawionej w Ecclesiastes 1, której wszystko jest przejściowe i łatwo psujące się.
Praca 8:9 - „Ponieważ jesteśmy wczoraj i nic nie wiemy, ponieważ nasze dni na Ziemi są jak cień”. Werset ten wyraża ideę, że życie ludzkie jest krótkie i nieistotne, co rezonuje z poczuciem beznadziejności znalezionych w Ecclesiastes 1.
Psalm 90:10 - „Dni życia przychodzą na siedemdziesiąt lat, a jeśli niektórzy, ze względu na ich odporność, przybywają na osiemdziesiąt lat, ich miara jest zmęczona i nudna; bo szybko mija i latamy”. Werset ten podkreśla zwięzłość ludzkiego życia i ulotkę czasu, powtarzający się temat w Kaznodziei 1.
Rozdziały: