1 Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.
2 Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi.
3 Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
4 Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie?
5 A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona
6 i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła.
7 Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
8 Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata z domu i nie szuka staranne, aż ją znajdzie.
9 A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam.
10 Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca.
11 Powiedział też: Pewien człowiek miał dwóch synów.
12 Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich.
13 Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.
14 A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek.
15 Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie.
16 Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.
17 Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę.
18 Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie;
19 już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników.
20 Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.
21 A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem.
22 Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi.
23 Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się,
24 ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić.
25 Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce.
26 Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć.
27 Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego.
28 Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu.
29 Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.
30 Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę.
31 Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy.
32 A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się.
Versículos relacionados com Ewangelia Łukasza, 15:
St. Łukasza 15 to rozdział, który zajmuje się tematem Bożej łaski w związku z skruszonymi grzesznikami. W tym rozdziale Jezus opowiada trzy przypowieści, przypowieść zagubionych owców, przypowieść o zaginionej monecie i przypowieść Syna marnotrawnego, aby zilustrować radość w niebie, gdy grzesznik żałuje. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Mateusza 18:12: „Co ci się to wydaje? Jeśli ktoś ma sto owiec i jeden z nich zostanie wydobyty, czy nie pozwoli mu dziewięćdziesiąt -nine w górach, szukał tego, co zostało wydobyte?” - Ten werset mówi o przypowieści o zagubionych owcach, opowiadanej przez Jezusa w Łukasza 15:3-7.
Łukasza 19:10: „Dla syna człowieka przyszedł szukać i uratować to, co zostało utracone”. - Ten werset podkreśla misję Jezusa polegającą na poszukiwaniu i ratowaniu zagubionych, co jest zilustrowane w trzech przypowieściach Łukasza 15.
1 Tymoteusza 1:15: „To jest wierne słowo i godne wszelkiej akceptacji: że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, od którego jestem wodzem”. - Ten werset podkreśla łaskę Bożej, aby ocalić grzeszników, który jest głównym tematem przypowieści Łukasza 15.
Rzymian 5:8: „Ale Bóg udowadnia dla nas swoją miłość, w której Chrystus za nas umarł, wciąż jesteśmy grzesznikami”. - Ten werset podkreśla łaskę Bożej w kochających grzeszników do tego stopnia, że wysyła Jezusa, aby umarł za nich, co ilustruje przypowieść syna marnotrawnego w Łukasza 15:11-32.
Efezjan 2:8-9: „Bo łaskę jesteście zbawieni, przez wiarę; i to nie pochodzi od was, jest to dar Boga. Nie pochodzi z dzieł, aby nikt nie mógł chwalić”. - Ten werset wskazuje, że zbawienie jest darem od Boga, przyznanego przez łaskę przez wiarę, która jest zilustrowana w przypowieściach Łukasza 15 jako dar od Boga skruszonym grzesznikom.
Rozdziały: