1 W pierwszym roku Dariusza z rodu Medów, syna Artakserksesa, sprawującego władzę nad królestwem chaldejskim,
2 w roku pierwszym jego panowania, ja, Daniel, dociekałem w Pismach liczby lat, które objawił Pan prorokowi Jeremiaszowi, że ma się dopełnić siedemdziesiąt lat spustoszenia Jerozolimy.
3 Zwróciłem więc twarz do Pana Boga, oddając się modlitwie i błaganiu w postach, pokucie i popiele.
4 I modliłem się do Pana, Boga mojego, wyznawałem i mówiłem: O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań.
5 Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań.
6 Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całego narodu kraju.
7 U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas - mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali.
8 Panie! Wstyd na twarzach u nas, u naszych królów, u naszych przywódców i u naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
9 Pan, Bóg nasz, zaś jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu
10 i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.
11 Cały Izrael przekroczył Twoje Prawo i pobłądził, nie słuchając Twego głosu. Spadło na nas przekleństwo poparte przysięgą, które zostało zapisane w Prawie Mojżesza, sługi Bożego; zgrzeszyliśmy bowiem przeciw Niemu.
12 Spełnił więc swoje słowo, jakie wypowiedział przeciw nam i naszym władcom, którzy panowali nad nami, że sprowadzi na nas wielkie nieszczęście, jakiego nie było pod całym niebem, a jakie spadło na Jerozolimę.
13 Tak jak zostało napisane w Prawie Mojżesza, przyszło na nas całe to nieszczęście; nie przebłagaliśmy Pana, Boga naszego, odwracając się od naszych występków i nabywając znajomości Twej prawdy.
14 Czuwał więc Pan nad nieszczęściem i sprowadził je na nas, bo Pan, Bóg nasz, jest sprawiedliwy we wszystkich swych poczynaniach, my zaś nie usłuchaliśmy Jego głosu.
15 A teraz, Panie, Boże nasz, który wyprowadziłeś swój naród z ziemi egipskiej mocną ręką, zyskując sobie imię, jak to jest dziś: zgrzeszyliśmy i popełniliśmy nieprawość.
16 Panie, według Twojego miłosierdzia, niech ustanie Twój zapalczywy gniew nad Twoim miastem, Jerozolimą, nad Twoją świętą górą. Bo z powodu naszych grzechów i przewinień naszych przodków stała się Jerozolima i Twój naród przedmiotem szyderstwa u wszystkich wokół nas.
17 Teraz zaś, Boże nasz, wysłuchaj modlitwy Twojego sługi i jego błagań i rozjaśnij swe oblicze nad świątynią, która leży zniszczona - ze względu na Ciebie, Panie!
18 Nakłoń, mój Boże, swego ucha i wysłuchaj! Otwórz swe oczy i zobacz nasze spustoszenie i miasto, nad którym wzywano Twego imienia. Albowiem zanosimy swe modlitwy do Ciebie, opierając się nie na naszej sprawiedliwości, ale ufni w Twoje wielkie miłosierdzie.
19 Usłysz, Panie! Odpuść, Panie! Panie, miej na uwadze i działaj niezwłocznie, przez wzgląd na siebie samego, mój Boże! Bo Twojego imienia wzywano nad Twym miastem i nad Twym narodem.
20 Gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, wyznając grzechy swoje, swojego narodu, Izraela, i składając przed Panem, Bogiem moim, swe błagania za świętą górę mojego Boga,
21 gdy więc jeszcze wymawiałem słowa modlitwy, mąż Gabriel, którego spostrzegłem przedtem, przybył do mnie lecąc pospiesznie około czasu wieczornej ofiary.
22 Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie.
23 Gdy zacząłeś swe błagalne modlitwy, wypowiedziano słowo, ja zaś przybyłem, by ci je oznajmić. Ty jesteś bowiem mężem umiłowanym. Przeniknij więc słowo i zrozum widzenie:
24 Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić to, co najświętsze.
25 Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca - siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie; zostaną odbudowane dziedziniec i wał, w czasach jednak pełnych ucisku.
26 A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zgładzony i nie będzie dla niego... Miasto zaś i świątynia zginie wraz z wodzem, który nadejdzie. Koniec jego nastąpi wśród powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia.
27 Utrwali on przymierzedla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie.
Versículos relacionados com Księga Daniela, 9:
Daniel 9 to rozdział, w którym prorok Daniel modlił się do Boga za swój lud i przyznał się do grzechów Izraela. Otrzymał także pogląd anioła, który wyjaśnił mu o przyszłości Izraela i świata. Tematy objęte Danielem 9 obejmują pokutę, spowiedź grzechów, przebaczenie i odbudowę.
Psalm 51:17: „Ofiary, które proszę, Bóg są złamanym duchem; złamane i skruszone serce, Boże, nie gardzisz”. Psalmista Dawid przyznaje, że Bóg nie jest zadowolony z materialnych ofiar, ale złamane i skruszone serce. Odnosi się to do żalu i wyznania grzechów, które Daniel dokonał w swoim rozdziale.
Izajasza 55:7: „Zachowaj niegodziwych na swoją drogę, a złego człowieka Jego maszyny zwraca się do Pana, który będzie miał z łaski wobec niego; i do naszego Boga, który jest bogaty w wybaczanie”. Izajasz zachęca ludzi do porzucenia złych drogi i zwrócenia się do Pana, który jest bogaty w wybaczanie. Odnosi się to do prośby o przebaczenie Daniel w swojej modlitwie.
Joel 2:13: „Powstańcie serce, a nie ubrania. Wróć do Pana, Jego Boga, bo jest miłosierny i współczujący, bardzo cierpliwy i pełen miłości; żałuj, i nie wysyłaj nieszczęścia”. Prorok Joel zachęca ludzi do prawdziwego żałowania, rozerwania ich serc zamiast ubrania i zwracając się do Pana. Podkreśla także miłosierdzie i miłość Boga, która jest gotowa wybaczyć i zapobiec nieszczęściem. To przesłanie przypomina modlitwę Daniela i wizję, którą otrzymał od Boga.
2 Kroniki 7:14: „Jeśli mój lud, który jest nazywany moim imieniem, ukorzają się i modlicie, szuka mnie i nawróci się ze swoich złych dróg, wtedy usłyszę z niebios, wybaczę ich grzechy i uzdrowić waszą ziemię . " Pan przemawia do Salomona i zachęca lud Izraela do ukorzenia, modlilił się, szukał Boga i stać się ich złymi drogami. Jeśli to zrobisz, Bóg usłyszy i wybaczy wasze grzechy. To przesłanie odnosi się do modlitwy i wizji Daniela, w której interweniuje ludu i prosi o przebaczenie.
Jeremiasz 29:12-13: „Wtedy mnie przywołasz, modli się do mnie, a ja je usłyszę. Szukasz mnie i znajdziesz, kiedy szukasz mnie z całego serca”. W tym wersecie widzimy znaczenie modlitwy i szczerego dążenia do Boga. W Danielu 9 widzimy, jak Daniel modli się i szuka Boga całym naszymi sercami, okazując znaczenie odnalezienia się Bogu z szczerością.
Rozdziały: