1 Księga historii Tobiasza, syna Tobiela, syna Ananiela, syna Aduela, syna Gabaela z rodu Asjela, z pokolenia Neftalego,
2 którego uprowadził do niewoli Salmanassar, król asyryjski, z Tisbe, z miasta leżącego na prawo od Kadesz-Neftali, w Górnej Galilei, poniżej Chasor poza drogą na zachód z lewej strony Fogor.
3 Ja, Tobiasz, chodziłem drogami prawdy i dobrych uczynków przez wszystkie dni mojego życia. Dawałem wiele jałmużny moim braciom i moim rodakom, uprowadzonym razem ze mną do kraju Asyrii do Niniwy.
4 Kiedy byłem jeszcze w mojej ojczyźnie, w ziemi Izraela - byłem wtedy jeszcze młodzieńcem - całe pokolenie Neftalego, mego przodka, odstąpiło od domu Dawida, mego praojca, i od miasta Jerozolimy, które wybrane było ze wszystkich pokoleń Izraela jako miasto dla wszystkich pokoleń izraelskich do składania ofiar. Tam była poświęcona świątynia, w której mieszka Bóg, i zbudowana dla wszystkich pokoleń na wieki.
5 Wszyscy moi bracia i dom Neftalego, mego przodka, składali ofiary cielcowi, którego uczynił Jeroboam, król izraelski, w Dan i na wszystkich górach Galilei.
6 Ale ja pielgrzymowałem często zupełnie sam na święta do Jerozolimy, jak jest przepisane w nakazie wiekuistym dla całego Izraela. Spieszyłem do Jerozolimy z pierwocinami owoców i zwierząt, z dziesięciną bydła i z pierwszą wełną owiec.
7 Dawałem to kapłanom, synom Aarona, na ołtarz. Synom zaś Lewiego, pełniącym swą służbę w Jerozolimie, dawałem dziesięciny ze zboża, wina, oliwy, jak również z drzewa granatu, z figowego i z innych drzew owocowych. Tę drugą dziesięcinę płaciłem w pieniądzach przez sześć lat. Szedłem tam i składałem ją co roku w Jerozolimie.
8 Trzecią dziesięcinę dawałem sierotom, wdowom i prozelitom, którzy należeli do synów Izraela. Przynosiłem im ją i dawałem co trzeci rok. Myśmy ją jedli stosownie do podanego w Prawie Mojżeszowym przepisu i stosownie do zaleceń Debory, matki Ananiela, mojego ojca, ponieważ ojciec mój umarł pozostawiając mnie sierotą.
9 A gdy stałem się mężem wziąłem za żonę Annę, pochodzącą z naszego rodu. Ona urodziła mi syna, któremu nadałem imię Tobiasz.
10 Po uprowadzeniu do Asyrii, dokąd mnie zabrano, przybyłem do Niniwy. Wszyscy moi bracia i współrodacy jedli tam potrawy pogan.
11 Co do mnie strzegłem się, aby nie jeść niczego z pogańskich potraw.
12 I wierny byłem mojemu Bogu z całej duszy.
13 Najwyższy dał mi łaskę i względy u Salmanassara i dokonywałem wszelkich potrzebnych mu zakupów.
14 Podróżowałem do Medii, gdzie dokonywałem zakupów aż do jego śmierci. Przy tej sposobności złożyłem u Gabaela, brata Gabriego, w kraju Medów sakwę z dziesięcioma talentami srebra.
15 A gdy Salmanassar umarł, a królem został jego syn Sennacheryb, wtedy drogi Medii stały się niebezpieczne, tak że już nie mogłem podróżować do Medii.
16 W dniach panowania Salmanassara dawałem często jałmużnę braciom z mojego narodu.
17 Dawałem mój chleb głodnym i ubranie nagim. A jeśli widziałem zwłoki któregoś z moich rodaków wyrzucone poza mury Niniwy, grzebałem je.
18 I grzebałem także, jeśli kiedy zabił kogoś Sennacheryb, gdy po swej ucieczce powrócił z Judei w dzień sądu, który wykonał na nim Król Nieba za jego bluźnierstwa. W swoim gniewie pomordował on wielu synów Izraela. Ja zaś potajemnie zabierałem ich ciała i grzebałem je. Sennacheryb zaś szukał ich, ale ich nie znalazł.
19 A jeden z mieszkańców Niniwy poszedł i doniósł królowi, że to ja jestem tym, który grzebie potajemnie. Wtedy musiałem się ukrywać, a kiedy dowiedziałem się, że król mnie szuka, aby mnie zabić, bałem się i uciekłem.
20 Wtedy cały mój majątek zagrabiono i nie zostało mi nic, co by nie poszło do skarbu królewskiego, oprócz mojej żony Anny i mojego syna Tobiasza.
21 A po upływie niecałych czterdziestu dni zabili króla dwaj jego synowie i uciekli w góry Ararat. Po nim został królem jego syn Asarhaddon. Ten ustanowił Achikara, syna mego brata Anaela, zwierzchnikiem nad podatkami w swoim królestwie. Także nad całym krajem otrzymał on władzę.
22 Wtedy Achikar wstawił się za mną i powróciłem do Niniwy. Achikar był za Sennacheryba, króla asyryjskiego, wielkim podczaszym, stróżem pieczęci, zarządcą i głównym rachmistrzem. Asarhaddon podniósł go w jego godnościach jeszcze wyżej. Był on z mojego rodu, był moim siostrzeńcem.
Versículos relacionados com Księga Tobiasza, 1:
Tobias 1 opisuje genealogię Tobiasza i jego lojalność wobec króla asyryjskiego. W tym rozdziale nie ma żadnych konkretnych tematów związanych z innymi wersetami Biblii. Jednak jest wzmianka o Sambalatu, samarytańskim gubernatorze, o którym wspomniano również w Nehemiaszu jako przeciwnik Nehemiasza i narodu żydowskiego. Dlatego wersety wybrane poniżej dotyczą wrogości między Żydami i Samarytanami oraz znaczenie lojalności wobec Boga.
Ezra 4:1-3: „Teraz przeciwnicy Judah i Benjamin dowiedzieli się, że dzieci niewoli zbudowały świątynię dla Pana, Boga Izraela. Niech ich buduje; bo, gdy szukasz Boga, i zaproponowaliśmy, że zaproponowaliśmy Ofiary z czasów Esara-Hadoma, króla Asyrii, który nas tu przybył. Ale Zerubbabel, Jezua i inni wodzowie domów Paternal Izraela powiedzieli im, nie masz z nami nic wspólnego z budowaniem domu naszego Boga , ale zbudujemy go do Pana, Boga Izraela, jak nakazał nam król Cyrus, król Persji ”. Ten werset pokazuje wrogość między Żydami i Samarytanami podczas rekonstrukcji świątyni w Jerozolimie.
Nehemiasza 2:19-20: „Słuchanie go Sambalate, horonitu i Tobiasza, sługę amonitu, to nie lubiło ich z wielkim obrzydzeniem, że ktoś przyszedł szukać dobra synów Izraela. I poszedłem do nich, i powiedział i powiedział -ches: widzisz zło, w którym jesteśmy, że Jerozolima jest nękana i że jego drzwi zostały spalone; przyjdź, a potem zbudują ścianę Jerozolimy, abyśmy nie byli już przedłużani ”. Ten werset wspomina Sambalate, samarytanin, który jest przeciwnikiem Nehemiasza i narodu żydowskiego.
Psalm 33:12: „Błogosławiony jest narod, którego Bóg jest Panem, a lud, do którego wybrał swoje dziedzictwo”. Ten werset podkreśla znaczenie lojalności wobec Boga.
Izajasza 44:21: „Pamiętaj o tych rzeczach, Jacob, a ty, Izrael, ponieważ jesteś moim sługą: ukończyłem cię, mój sługa jesteś, o Izrael, nie zapomnę cię”. Ten werset podkreśla wierność Boga swoim wybranym ludowi.
Jeremiasz 29:13: „Będziesz mnie szukać i znajdziesz mnie, kiedy szukasz mnie z całego serca”. Ten werset pokazuje znaczenie szczerech poszukiwań Boga i jego celu dla naszego życia.
Chapitres: