Bible Catholique
 

Księga Psalmów, 129

1. Pieśń stopni. Bardzo mnie gnębili od mojej młodości - niech powie Izrael -

2. bardzo mnie gnębili od mojej młodości, lecz nie zdołali mnie przemóc.

3. Poorali mój grzbiet oracze, wyżłobili długie bruzdy.

4. Sprawiedliwy zaś Pan pozrywał więzy występnych.

5. Niech się zawstydzą i odstąpią wszyscy, co nienawidzą Syjonu.

6. Niech się staną jak trawa na dachu, która usycha, zanim ją wyplenią.

7. Nie napełni nią kosiarz swej ręki ani ten, co zbiera snopy - swojego zanadrza.

8. Nie powiedzą także przechodnie: Błogosławieńtwo Pańskie nad wami! Błogosławimy wam w imię Pana!

Versets liés à Księga Psalmów, 129:

Psalm 129 to psalm błagania przez wyzwolenie z cierpienia. W nim psalmista wzywa Boga do sprawiedliwości i wyzwolenia z rąk swoich wrogów. Wersety związane z tematami omówionymi w tym psalmie to:

Izajasza 54:17: „Żadna broń podnieciła się przeciwko tobie, będzie się dobrze prosperować; i każdy język, aby powstać przeciwko tobie w sądzie, zostaniesz potępiony; to jest dziedzictwo sług Pana i jego sprawiedliwość, która pochodzi ode mnie, mówi, mówi mi Pan. " Werset ten mówi o ochronie, którą Bóg przyznaje swoim sługom i Jego sprawiedliwości, która jest podstawą płaczu psalmisty przez wyzwolenie.

Psalm 34:19: „Istnieje wiele dolegliwości sprawiedliwych, ale Pan dostarcza go ze wszystkich”. Ten werset pokazuje, że chociaż sprawiedliwi przechodzą wiele dolegliwości, Bóg dostarcza je od wszystkich.

Rzymian 8:37: „Ale we wszystkich tych rzeczach jesteśmy czymś więcej niż zwycięzcami, dla tego, który nas kochał”. Ten werset pokazuje, że dzięki miłości Boga jesteśmy czymś więcej niż zwycięzcami we wszystkich naszych zmaganiach.

Psalm 124:8: „Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię”. Ten werset pokazuje, że psalmista ufa Panu jako Jego pomoc i obrońca.

Psalm 86:7: „W dniu mojej udręki płaczę do ciebie, bo będziesz mi odpowiedzieć”. Ten werset pokazuje zaufanie psalmisty, że Bóg go usłyszy i odpowie w dniu jego udręki.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina