Löydetty 124 Tulokset: umbra alarum tuarum
Transierunt omnia illa tamquam umbra, et tamquam nuntius percurrens, (Liber Sapientiae 5, 9)
aut tamquam avis quæ transvolat in aëre, cujus nullum invenitur argumentum itineris, sed tantum sonitus alarum verberans levem ventum, et scindens per vim itineris aërem: commotis alis transvolavit, et post hoc nullum signum invenitur itineris illius ; (Liber Sapientiae 5, 11)
da mihi sedium tuarum assistricem sapientiam, et noli me reprobare a pueris tuis: (Liber Sapientiae 9, 4)
Non enim in errorem induxit nos hominum malæ artis excogitatio, nec umbra picturæ labor sine fructu, effigies sculpta per varios colores: (Liber Sapientiae 15, 4)
Bono animo gloriam redde Deo, et non minuas primitias manuum tuarum. (Liber Ecclesiasticus 35, 10)
Da Altissimo secundum datum ejus, et in bono oculo adinventionem facito manuum tuarum, (Liber Ecclesiasticus 35, 12)
Miserere nostri, Deus omnium, et respice nos, et ostende nobis lucem miserationum tuarum: (Liber Ecclesiasticus 36, 1)
et ibit per Judam, inundans, et transiens: usque ad collum veniet. Et erit extensio alarum ejus implens latitudinem terræ tuæ, o Emmanuel ! (Liber Isaiae 8, 8)
Væ terræ cymbalo alarum, quæ est trans flumina Æthiopiæ, (Liber Isaiae 18, 1)
qui ambulatis ut descendatis in Ægyptum, et os meum non interrogastis, sperantes auxilium in fortitudine Pharaonis, et habentes fiduciam in umbra Ægypti ! (Liber Isaiae 30, 2)
Et erit vir sicut qui absconditur a vento, et celat se a tempestate ; sicut rivi aquarum in siti, et umbra petræ prominentis in terra deserta. (Liber Isaiae 32, 2)
Ibi habuit foveam ericius, et enutrivit catulos, et circumfodit, et fovit in umbra ejus ; illuc congregati sunt milvi, alter ad alterum. (Liber Isaiae 34, 15)