Löydetty 1462 Tulokset: foedus Dei regem David
Et clamavit dicens: “Iesu, fili David, miserere mei!”. (Evangelium secundum Lucam 18, 38)
Et qui praeibant, increpabant eum, ut taceret; ipse vero multo magis clamabat: “Fili David, miserere mei!”. (Evangelium secundum Lucam 18, 39)
Dixit autem ad illos: “Quomodo dicunt Christum filium David esse? (Evangelium secundum Lucam 20, 41)
Ipse enim David dicit in libro Psalmorum: “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, (Evangelium secundum Lucam 20, 42)
David ergo Dominum illum vocat; et quomodo filius eius est?”. (Evangelium secundum Lucam 20, 44)
Coeperunt autem accusare illum dicentes: “Hunc invenimus subvertentem gentem nostram et prohibentem tributa dare Caesari et dicentem se Christum regem esse”. (Evangelium secundum Lucam 23, 2)
Iesus ergo, cum cognovisset quia venturi essent, ut raperent eum et facerent eum regem, secessit iterum in montem ipse solus. (Evangelium secundum Ioannem 6, 15)
Nonne Scriptura dixit: “Ex semine David et de Bethlehem castello, ubi erat David, venit Christus”?”. (Evangelium secundum Ioannem 7, 42)
Est autem consuetudo vobis, ut unum dimittam vobis in Pascha; vultis ergo dimittam vobis regem Iudaeorum?”. (Evangelium secundum Ioannem 18, 39)
Exinde quaerebat Pilatus dimittere eum; Iudaei autem clamabant dicentes: “Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris! Omnis, qui se regem facit, contradicit Caesari”. (Evangelium secundum Ioannem 19, 12)
Clamaverunt ergo illi: “Tolle, tolle, crucifige eum!”. Dicit eis Pilatus: “Regem vestrum crucifigam?”. Responderunt pontifices: “Non habemus regem, nisi Caesarem”. (Evangelium secundum Ioannem 19, 15)
“Viri fratres, oportebat impleri Scripturam, quam praedixit Spiritus Sanctus per os David de Iuda, qui fuit dux eorum, qui comprehenderunt Iesum, (Actus Apostolorum 1, 16)