Löydetty 115 Tulokset: koniec czasów
Tymczasem rozeszła się fałszywa pogłoska, że Antioch nie żyje. Jazon więc przybrał sobie nie mniej niż tysiąc ludzi i niespodziewanie napadł na miasto. Gdy już wdarli się na mury i kiedy na koniec już miasto było zdobyte, Menelaos uciekł do zamku. (2 Machabejska 5, 5)
Zapłonął więc gniewem i zamierzał na Żydach pomścić zło, jakie cierpiał ze strony tych, którzy go zmusili do ucieczki. Dlatego polecił woźnicy, aby jechał bez wytchnienia i przyspieszył koniec podróży. Jednakże sąd Nieba był już nad nim. W swoim gniewie bowiem tak się wyraził: Jerozolimę, skoro tylko tam się znajdę, uczynię zbiorowym grobem Żydów. (2 Machabejska 9, 4)
Żołnierze zaś Judy wezwali wielkiego Władcę świata, który bez taranów i oblężniczych machin wywrócił Jerycho za czasów Jozuego, a potem zajadle natarli na mur. (2 Machabejska 12, 15)
Na koniec zaś, kiedy obóz napełnili strachem i przerażeniem, wycofali się pełni radości. (2 Machabejska 13, 16)
A skoro w ten sposób zakończyły się sprawy odnoszące się do Nikanora, i od tamtych czasów miasto pozostawało w rękach Hebrajczyków, ja sam również zakończę opowiadanie. (2 Machabejska 15, 37)
Mało bowiem wartości ma picie samego wina, a tak samo również wody, natomiast wino zmieszane z wodą jest miłe i sprawia wielką przyjemność. Tak samo sposób, w jaki opowiadanie jest ułożone, służy do uradowania tych, do których uszu ono dojdzie. Tutaj niech będzie koniec. (2 Machabejska 15, 39)
Lepiej jest iść do domu żałoby, niż iść do domu wesela, bo w tamtym jest koniec każdego człowieka, i człowiek żyjący bierze to sobie do serca. (Księga Koheleta 7, 2)
Lepszy jest koniec mowy niż jej początek, lepszy jest umysł cierpliwy niż pyszny. (Księga Koheleta 7, 8)
Początek słów jego ust to głupstwo, a koniec jego mowy to wielkie szaleństwo. (Księga Koheleta 10, 13)
Koniec mowy. Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! (Księga Koheleta 12, 13)
Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. (Księga Mądrości 4, 13)
początek i kres, i środek czasów, odmiany przesileń i następstwa pór, (Księga Mądrości 7, 18)