Löydetty 248 Tulokset: głos
Psalm. Dawidowy. Do Ciebie wołam, Panie, prędko mi dopomóż; usłysz głos mój, gdy wołam do Ciebie. (Księga Psalmów 141, 1)
Zadrżeli wszyscy, którzy usłyszeli głos nadciągającej ogromnej ich liczby i chrzęst zbroi. Było to bowiem wojsko bardzo wielkie i mocne. (1 Machabejska 6, 41)
wesele zaś przemieniło się w płacz, a głos muzyki w żałobne narzekanie. (1 Machabejska 9, 41)
Oniasz zabierając głos powiedział: To jest przyjaciel naszych braci, który wiele modli się za naród i za całe święte miasto, Jeremiasz, Boży prorok. (2 Machabejska 15, 14)
Mądrość woła na ulicach, na placach głos swój podnosi; (Księga Przysłów 1, 20)
nie dbałem na głos wychowawców, nie dawałem posłuchu nauczającym mnie; (Księga Przysłów 5, 13)
przy bramach, u wejścia do miasta, w przejściach głos swój podnosi: (Księga Przysłów 8, 3)
w myślach nawet swoich nie złorzecz królowi ani w sypialni swojej nie przeklinaj możnego, bo ptactwo powietrzne zaniesie głos, a to, co skrzydlate, doniesie słowa. (Księga Koheleta 10, 20)
Na ziemi widać już kwiaty, nadszedł czas przycinania winnic, i głos synogarlicy już słychać w naszej krainie. (Pieśń nad pieśniami 2, 12)
Gołąbko ma, [ukryta] w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku. (Pieśń nad pieśniami 2, 14)
I ja, gdy się urodziłem, wspólnym odetchnąłem powietrzem i na tę samą ziemię wypadłem, tak samo pierwszy głos wydając z płaczem, do wszystkich podobny. (Księga Mądrości 7, 3)
A dla Twych świętych była bardzo wielka światłość, gdy głos ich słyszano, a nie widziano postaci - uznawano ich za szczęśliwych mimo tego, co oni przedtem ucierpieli; (Księga Mądrości 18, 1)