Löydetty 473 Tulokset: Mojżesz i Faraon
Wtedy rozkazał: Rzuć ją na ziemię. A on rzucił ją na ziemię, i zamieniła się w węża. Mojżesz zaś uciekał przed nim. (Księga Wyjścia 4, 3)
I rzekł Mojżesz do Pana: Wybacz, Panie, ale ja nie jestem wymowny, od wczoraj i przedwczoraj, a nawet od czasu, gdy przemawiasz do Twego sługi. Ociężały usta moje i język mój zesztywniał. (Księga Wyjścia 4, 10)
Lecz Mojżesz rzekł: Wybacz, Panie, ale poślij kogo innego. (Księga Wyjścia 4, 13)
I odszedł Mojżesz, a wróciwszy do teścia swego Jetry, powiedział mu: Pozwól mi iść z powrotem do braci moich, którzy są w Egipcie, aby zobaczyć, czy są jeszcze przy życiu. Jetro powiedział do Mojżesza: Idź w pokoju. (Księga Wyjścia 4, 18)
Wziął Mojżesz swą żonę i synów, wsadził ich na osła i powracał do ziemi egipskiej. Wziął też Mojżesz ze sobą laskę Boga. (Księga Wyjścia 4, 20)
Mojżesz opowiedział Aaronowi o wszystkich słowach Pana, który go posłał, oraz o wszystkich znakach, jakie polecił mu wykonać. (Księga Wyjścia 4, 28)
Poszli więc Mojżesz i Aaron. A gdy zebrali całą starszyznę Izraelitów, (Księga Wyjścia 4, 29)
Potem udali się Mojżesz i Aaron do faraona i powiedzieli mu: Tak powiedział Pan, Bóg Izraela: Wypuść mój lud, aby urządził na pustyni uroczystość ku mojej czci. (Księga Wyjścia 5, 1)
Faraon odpowiedział: Kimże jest Pan, abym musiał usłuchać Jego rozkazu i wypuścić Izraela? Nie znam Pana i nie wypuszczę Izraela. (Księga Wyjścia 5, 2)
I powiedział jeszcze faraon: Oto lud kraju teraz jest liczny, a wy odciągacie go od pracy. (Księga Wyjścia 5, 5)
Tego samego dnia taki rozkaz wydał faraon dozorcom robót ludu i pisarzom: (Księga Wyjścia 5, 6)
Wyszli więc dozorcy robót ludu razem z pisarzami i ogłosili ludowi: Tak rozkazał faraon: Nie dostarczę wam więcej słomy. (Księga Wyjścia 5, 10)