Księga Mądrości, 13

Biblia Tysiąclecia

1 Głupi już z natury są wszyscy ludzie, którzy nie poznali Boga: z dóbr widzialnych nie zdołali poznać Tego, który jest, patrząc na dzieła nie poznali Twórcy,

2 lecz ogień, wiatr, powietrze chyże, gwiazdy dokoła, wodę burzliwą lub światła niebieskie uznali za bóstwa, które rządzą światem.

3 Jeśli urzeczeni ich pięknem wzięli je za bóstwa - winni byli poznać, o ile wspanialszy jest ich Władca, stworzył je bowiem Twórca piękności;

4 a jeśli ich moc i działanie wprawiły ich w podziw - winni byli z nich poznać, o ile jest potężniejszy Ten, kto je uczynił.

5 Bo z wielkości i piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę.

6 Ci jednak na mniejszą zasługują naganę, bo wprawdzie błądzą, ale Boga szukają i pragną Go znaleźć.

7 Obracają się wśród Jego dzieł, badają, i ulegają pozorom, bo piękne to, na co patrzą.

8 Ale i oni nie są bez winy:

9 jeśli się bowiem zdobyli na tyle wiedzy, by móc ogarnąć wszechświat - jakże nie mogli rychlej znaleźć jego Pana?

10 A nieszczęśni i w rzeczach martwych zadufani ci, co bogami zwą dzieła rąk ludzkich: złoto i srebro - dzieła sztuki, wyobrażenia zwierząt lub bezużyteczny kamień, dzieło starożytnej ręki.

11 Oto jakiś cieśla wyciął odpowiednie drzewo, całą korę zdjął z niego umiejętnie i obrobiwszy ładnie sporządził sprzęt przydatny do codziennego użytku.

12 A odpadków z tej obróbki użył do przygotowania pokarmu i nasycił się.

13 Wziął spośród nich odpadek na nic już niezdatny, kloc kręty, poprzerastany sękami, rzeźbił, bawiąc się pracą dla odpoczynku, i przekształcał, próbując swych umiejętności. Odtworzył w nim obraz człowieka

14 lub uczynił coś podobnego do jakiegoś marnego zwierzęcia. Pociągnął minią, czerwienią jego powierzchnię zabarwił i zamalował na nim wszelką skazę.

15 Przygotował mu pomieszczenie stosowne: na ścianie umieścił, przytwierdzając gwoździem.

16 Zatroszczył się więc o niego, żeby czasem nie spadł, wiedząc, że sobie sam pomóc nie zdoła, bo jest tylko obrazem i potrzebuje pomocy.

17 Ale gdy się modli w sprawie swego mienia, w sprawie swych zaślubin i dzieci - nie wstydzi się mówić do bezdusznego. I bezsilnego prosi o zdrowie,

18 do martwego modli się o życie. Najbardziej bezradnego błaga o pomoc, a o drogę szczęśliwą - niezdolnego posłużyć się nogą.

19 O zarobek, o pracę, o rękę szczęśliwą, o siłę prosi tego, czyje ręce są jak najbardziej bezsilne.




Versículos relacionados com Księga Mądrości, 13:

Rozdział 13 książki mądrości odnosi się do głupoty bałwochwalstwa i tego, jak sprzeciwia się kultowi prawdziwego Boga. Autor wskazuje, że natura jest wyraźnym dowodem na istnienie Stwórcy i że ci, którzy zwracają się do bożków, popełniają poważny błąd. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami poruszonymi w Wisdom 13:

Exodus 20:3 - „Nie będziesz mieć przede mną innych bogów”. Jest to pierwszy z dziesięciu przykazań przyznanych przez Boga Mojżeszowi na górze Synaj, który zabrania bałwochwalstwa i podkreśla wyłączność kultu Panu.

Izajasza 44:9 - „Ci, którzy modelują idole, są niczym niczym, a ich najbardziej ukochane rzeczy nic nie wykorzystują. Świadczycie siebie, których nie widzą ani nie rozumieją, aby byli zawstydzeni”. Ten werset potępia praktykę tworzenia bożków i podkreśla jego bezużyteczność.

Jeremiasz 10:14 - „Każdy człowiek jest głupcem, bez wiedzy; wszyscy Goldsmith jest zawstydzony swoim wizerunkiem rzeźby, ponieważ jego obrazy odlewania są kłamstwem, aw nich nie ma ducha”. Ten werset podkreśla głupotę tych, którzy ufają bożkom i uważają ich za bogów.

Akty Apostołów 17:24-25 - „Bóg, który stworzył świat i wszystko w Nim, będąc Panem Nieba i Ziemi, nie mieszka w świątyniach wykonanych przez ludzkie ręce, ani nie jest służył przez ludzkie ręce, tak jakby coś potrzebne , bo on sam daje wszystkim życie, oddech i wszystkie rzeczy ”. Ten werset podkreśla wyższość prawdziwego Boga w stosunku do fałszywych bogów stworzonych przez ludzi.

1 Koryntian 8:4 - „Tak jak w przypadku jedzenia bożków poświęconych bożkom, wiemy, że„ idol jest niczym na świecie ”i że„ nie ma innego Boga oprócz jednego ”. Ten werset podkreśla znaczenie uznania daremności bożków i czczenia tylko dla prawdziwego Boga.


Luvut: