Liber Iob, 37
1. super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo
2. audite auditionem in terrore vocis ejus et sonum de ore illius procedentem
3. subter omnes cælos ipse considerat et lumen illius super terminos terræ
4. post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suæ et non investigabitur cum audita fuerit vox ejus
5. tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia
6. qui præcipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suæ
7. qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua
8. ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur
9. ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus
10. flante Deo concrescit gelu et rursum latissimæ funduntur aquæ
11. frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum
12. quæ lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum
13. sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri
14. ausculta hæc Job sta et considera miracula Dei
15. numquid scis quando præceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium ejus
16. numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias
17. nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro
18. tu forsitan cum eo fabricatus es cælos qui solidissimi quasi ære fusi sunt
19. ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris
20. quis narrabit ei quæ loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur
21. at nunc non vident lucem subito ær cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas
22. ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio
23. digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et judicio et justitia et enarrari non potest
24. ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes