Księga Przysłów, 29
1. Człowiek, mimo upomnień uparty nagle dozna klęski - nie ma dla niego leku.
2. Gdy prawi przy władzy - cieszy się naród; naród wzdycha - gdy rządzi występny.
3. Kto mądrość kocha - ten ojca raduje, kto z nierządnicami przestaje, dobra roztrwoni.
4. Król państwo umacnia sprawiedliwością, niszczy je ten, kto podatkami uciska.
5. Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia.
6. W grzechu złego człowieka - pułapka, prawy raduje się, cieszy.
7. Uczciwy rozumie sprawę ubogich, występny nie ma zrozumienia.
8. Zuchwali miasto podniecą, a prawi gniew uspokoją.
9. Gdy mądry spiera się z głupim, ten krzyczy i śmieje się: nie ma pojednania.
10. Krwiożercy nienawidzą czystego, uczciwi o jego życie się troszczą.
11. Głupi ujawnia cały swój gniew, mądry go w końcu uśmierza.
12. Jeżeli władca zważa na kłamstwa, to wszyscy dworzanie nieprawi.
13. Spotyka się biedny z ciemięzcą, Pan obydwu oczy oświeca.
14. Król w rządach troskliwy o biednych tron swój umocni na zawsze.
15. Rózga i karcenie udziela mądrości; chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.
16. Gdy występni się mnożą, to i złości się mnożą, lecz prawi upadek ich ujrzą.
17. Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się stanie.
18. Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.
19. Słowami nie poprawi się sługi, bo rozumie, a nie odpowiada.
20. Widziałeś człowieka gadatliwego? Więcej nadziei w głupim niż w takim.
21. Kto sługę rozpuści za młodu, ten w końcu z uporem się spotka.
22. Gniewliwy kłótnie wszczyna, zapalczywy mnoży grzechy.
23. Człowieka poniża jego pycha, pokorny zdobędzie uznanie.
24. Uczestnik kradzieży - wrogiem swej duszy, słysząc przekleństwa - nie wydaje.
25. Strach przed człowiekiem to sidło, kto ufa Panu, bezpieczny.
26. Wielu szuka względów u władcy, lecz Pan osądzi każdego.
27. Niegodziwiec jest wstrętny dla prawych, dla nieprawych wstrętny jest uczciwy.