Liber Psalmorum, 139
1. In finem. Psalmus David.
2. Eripe me, Domine, ab homine malo ; a viro iniquo eripe me.
3. Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.
4. Acuerunt linguas suas sicut serpentis ; venenum aspidum sub labiis eorum.
5. Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:
6. absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum ; juxta iter, scandalum posuerunt mihi.
7. Dixi Domino: Deus meus es tu ; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.
8. Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.
9. Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me ; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.
10. Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos.
11. Cadent super eos carbones ; in ignem dejicies eos: in miseriis non subsistent.
12. Vir linguosus non dirigetur in terra ; virum injustum mala capient in interitu.
13. Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.
14. Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.